Slacklines, wiebelborden en BOSU-ballen worden veel gebruikt door sporters en patiënten om hun balans te verbeteren. Ze gaan ervan uit dat een verbeterde balans leidt tot een betere sportprestatie en een vermindering van het aantal blessures.

Een recente meta-analyse wees echter uit dat balanstraining alleen balans verbetert in de getrainde beweging en niet in andere bewegingen (allemaal triviale effect groottes), wat suggereert dat een algemene balans vaardigheid niet bestaat! Een goede balans is dus grotendeels specifiek voor de getrainde beweging. Omdat er in de meeste dagelijkse activiteiten geen evenwicht op onstabiele oppervlakken zoals een wiebelbord of een BOSU-bal behouden moet worden, is het daarom ook niet twijfelachtig of dit getraind moet worden.

In veel sporten wordt er ook niet bewogen op dergelijke onstabiele oppervlakken en er kunnen daarom vraagtekens worden gezet bij het trainen op onstabiele oppervlakken om de sportprestatie te verbeteren. Terwijl er meestal voldoende tijd is om het evenwichtsverlies bij traditionele balanstraining te corrigeren, is er in de meeste sportsituaties bovendien beperkte tijd om een ​​evenwichtsverlies te corrigeren vanwege de korte tijd voor krachtproductie (bijvoorbeeld het grondcontact tijdens hardlopen, zie figuur 1). Daarom kan traditionele balanstraining een beperktere transfer hebben naar sporten met een hoge intensiteit.

Figuur 1. Preflex besturing door cocontracties is het dominante mechanisme waarmee verstoringen gecorrigeerd worden wanneer er onvoldoende tijd is voor reflexen om verstoringen te corrigeren, terwijl proprioceptie het dominante mechanisme is wanneer er voldoende tijd is om verstoringen te corrigeren.

Conclusie en praktische aanbevelingen

In plaats van onstabiele oppervlakken te gebruiken waarin er voldoende tijd is om mogelijke verliezen aan evenwicht te corrigeren, moet balanstraining voor sportprestaties zich wellicht primair richten op snelle bewegingen die de werkelijke sport nabootsen. Onstabiele belastingen en tijdsdruk kunnen worden gebruikt om de atleet te dwingen alle spieren samen te co-activeren. Het preflex-effect dat resulteert uit de cocontractie kan:

1) De hoeveelheid verstoringen verminderen en daarom beschermen tegen blessures;

2) De hoeveelheid stijgtijd verminderen en daarmee de sportprestaties verbeteren.

Meer informatie over dit onderwerp is te lezen in mijn gratis-te-lezen wetenschappelijke artikel via de volgende link: https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fphys.2018.01934/full

Referenties:

Bosch, F. (2015). Strength training and coordination: An integrative approach. Ten Brink, The Netherlands: 2010 Publishers.

DeMers, M. S., Hicks, J. L., & Delp, S. L. (2016). Preparatory co-activation of the ankle muscles may prevent ankle inversion injuries. Journal of Biomechanics, Epub ahead of print. doi:10.1016/j.jbiomech.2016.11.002

Kummel, J., Kramer, A., Giboin, L. S., & Gruber, M. (2016). Specificity of Balance Training in Healthy Individuals: A Systematic Review and Meta-Analysis. Sports medicine, 46(9), 1261-1271. doi:10.1007/s40279-016-0515-z

Van Hooren, B., & Bosch, F. (2016). Influence of Muscle Slack on High-Intensity Sport Performance. Strength and Conditioning Journal, 38(5), 75-87. doi:10.1519/ssc.0000000000000251

Van Hooren, B., Meijer, K., & McCrum, C. (2018). Attractive Gait Training: Applying Dynamical Systems Theory to the Improvement of Locomotor Performance Across the Lifespan. Frontiers in Physiology, 9(1934), 1934. doi:10.3389/fphys.2018.01934

Share this post
Is balans training tijdsverspilling?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.